Św. Łucja, czyli Łucja z Syrakuz, przyszła na świat ok. 281 w sycylijskich Syrakuzach. Pochodziła z rodziny bardzo dobrze sytuowanej. Budziła w swych rodzicach wielkie nadzieje. Szykowano ją do równie dobrego zamążpójścia, w związku z tym już w swych wczesnych młodzieńczych latach została skojarzona z synem państwa sytuowanego równie dobrze, jak rodzice Łucji. Miało się wkrótce okazać, że Łucji los pisany jest w duchu religijnego poświęcenia. Tymczasem, zanim to nastąpiło, Łucja dorastała. Pewnego razu podjęła się wędrówki do grobu św. Agaty. Okazało się to nagle przełomowe — Łucja miała widzenie, które przedstawiło jej własny jej żywot w barwach cokolwiek kontrastowych. Obudziła się w niej chęć złożenia ze swego życia swoistej ofiary, chęć ponadto wielka i przemożna, dotycząca świętości. W ten sposób powróciła do Syrakuz. Miała wówczas według źródeł rozdać majątek biednym i przyjąć śluby czystości, natomiast dokonać żywota w sposób tragiczny, a mianowicie mowa w pismach o ścięciu Łucji mieczem w wieku jej 23 lat. Tymczasem ubiegamy nieco fakty. Zanim to dokonała żywota, Łucja w związku ze swym poświęceniem miała paść ofiarą barbarzyńskiego prześladowania. W źródłach mowa o chęci pohańbienia Łucki przez jurnych mężczyzn, którzy na różne sposoby nakłaniali kobietę do nierządu. Mowa też o próbie spalenia Łucji na stosie, lecz także istnieje wzmianka o tym, że ogień nie chciał jej strawić. Została postawiona przed sądem, który to dopiero zarządził ścięcie mieczem. Okazało się, że ta kara również nie była dość efektywna – Łucja miała według podań nawet to przeżyć. W źródłach mowa o niezwykle istotnej sprawie, a dotyczącej moralności – Łucja podjęła dyskusję z sędzią, który zarządzał sprawami egzekucyjnymi. Wyłożyła tam naukę moralną dotyczącą jej intencji i motywów działania. Wielu chcących podjąć życie konsekrowane jest zachęcanych do podjęcia lektury w tym zakresie, ponieważ opisy dialogów są pięknym wizerunkiem Świętej. Efekt jednak był taki, że Łucja straciła w końcu życie na skutek rozmaitych praktyk egzekucyjnych, lecz prawdziwym dramatem dla śledzących jej losy był brak informacji dotyczący miejsca jej pochówku. Grób opatrzony jej imieniem odnaleziono w Syrakuzach dopiero w roku 1894. Miejscem, gdzie odkrycie się dokonało, był cmentarz św. Jana. Zadecydowano wówczas by grób ten przenieść do Wenecji.

Święta Łucja pojawiła się jako postać adorowana w czasach św. Grzegorza Wielkiego. Została patronem Szwecji i Toledo. Wiele dyskusji zdążyło się odbyć w łonie Kościoła. Do żywota św. Łucji niejednokrotnie powracano na plenum watykańskich dyskusji. Została zatem kimś wyjątkowym dla wielu chcących dotknąć świętości pod wezwaniem specjalnych wyrzeczeń. Św. Łucja to w końcu patronka szwaczek, tkaczy, ociemniałych, rolników, krawców. Szczególne miejsce zajmuje jednak jej patronat nad chorymi cierpiącymi na zaburzenia widzenia. Uważa się, że modlitwy skierowane do św. Łucji są bardzo skuteczne.

Stara legenda chrześcijańska mówi, że św. Łucja w cudowny sposób odzyskała oczy i wzrok. Stąd uważana jest
za patronkę w chorobach związanych z widzeniem. Dotyczy to także „oczu duszy”.

Modlitwa

Święta Łucjo, 
Ty w godzinie próby wolałaś, aby pozbawiono Cię oczu
zamiast wyprzeć się Chrystusa i zgubić swoją duszę.
Ale Bóg w cudowny sposób Ci je przywrócił
jako nagrodę za Twoje męstwo i niewzruszoną wiarę
i ustanowił Cię patronką w chorobach oczu
[w tym miejscu podajemy intencję]
O wspaniała święta Łucjo, proszę Cię,
byś chroniła mój wzrok i przywróciła zdrowie moim oczom.
Pomóż mi, proszę, zachować zdolność widzenia,
aby moje źrenice mogły podziwiać piękno stworzenia,
blask słońca, kolory kwiatów i uśmiech dzieci.
Zachowaj od skazy również oczy mojej duszy,
moją wiarę, która prowadzi mnie do Boga,
pozwala mi Go poznawać, rozumieć Jego naukę,
dostrzegać Jego miłość do mnie.
I spraw, abym nigdy nie zboczył(a) ze ścieżki,
która wiedzie tam, gdzie Ty, święta Łucjo, przebywasz
w otoczeniu aniołów i innych świętych.
Święta Łucjo, stój na straży moich oczu i mojej wiary.
Amen.

 https://zyciorysy.info/sw-lucja/